Πέρασε ένας χρόνος…
Στο αεροδρόμιο φεύγοντας από Νέα Υόρκη φορούσα 2 καλσόν, μάλλινη φούστα, μπότες και ότι πανωφόρι είχα βρει στη βαλίτσα.. Μετά από πολλές παγωμένες βόλτες στο Μανχάταν είχα 2 μελανιασμένα δαχτυλα από αποτυχημένες προσπάθειες να καπνίσω και πολύ κρύο στο σώμα.
Η προσέγγιση στο αεροδρόμιο πριν την προσγείωση ήταν μαγική.. Βάλτοι, βάλτοι, βάλτοι. Νέα Ορλεάνη. Ό,τι κι αν έχεις ακούσει είναι λίγο. Ό,τι κι αν γράψω την αδικεί. Μια ονειρεμένη, παραμυθένια, μοντέρνα, ρετρό, παλιομοδίτικη, όμορφη, πλούσια, φτωχή, μουσική, μυρωδάτη, ρομαντική, νοσταλγική, ασφαλής, επικίνδυνη, ρυθμική, απίστευτη, γλυκιά, ευγενική, αγενής, ξενύχτισα, ηλιόλουστη, συννεφιασμένη, χαρούμενη, πληγωμένη πόλη -που αναπνέει δυνατά ανάμεσα σε βάλτους και ποτάμια.
Ο ταξιτζής που μας πήγε στο ξενοδοχείο είχε όψη και φωνή ακριβώς σαν του Armstrong, λεγόταν Henry Lee Tenessee και από τα λίγα που κατάλαβα μέσα από τη βαριά έντονη νότια προφορά του ήταν ένας χαρούμενος άνθρωπος με πολύ χιούμορ. Στο δρόμο μας έκανε μια πρόχειρη ξενάγηση, κι ενώ το φως της μέρας χάνονταν σε χρώματα που δεν είχα ξαναδει -και δεν ήξερα καν πως λέγονταν αν ήθελα να τα περιγράψω- μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου περνούσε με ταχύτητα μια πόλη, που ίσως να είχα ονειρευτεί αν τα όνειρά μου ήταν τόσο ονειρεμένα!
Μπαλκόνια, ανεμιστήρες, χίππηδες που ξέμειναν από τότε που είχαν τρέξει να βοηθήσουν στην ανοικοδόμιση μετά τον Κατρίνα, αυλές με λουλούδια, χρώματα, μουσικές, αρώματα, προετοιμασία για το Mardi Gras, crawfishes, μεθυσμένοι τουρίστες, άμαξες, ήλιος και ζέστη, ποταμόπλοια, πάρκα, καλλιτέχνες και ζητιάνοι.
Η μια εβδομάδα που πέρασε με βρήκε να κάνω βόλτες ανάμεσα σε μυρωδάτες ανθισμένες μανώλιες. Με βρήκε να κάθομαι αποσβωλωμένη σε ξύλινο παγκάκι του Preservation of Jazz και να ακούω την ωραιότερη μουσική του κόσμου χωρίς μικρόφωνα. Με βρήκε να πίνω bourbon και να καπνίζω σε μπαρ που τζαμάρανε άγνωστοι μεταξύ τους μουσικοί και μπάντες με τόσο περίσσευμα ταλέντου, που νόμιζα πως ξεχύνεται στο πάτωμα. Με βρήκε να ακούω τους Tuba Skinny να παίζουν στο δρόμο και πάνω από τα κεφάλια τους να κρέμεται μια φτέρη. Με βρήκε να κοιτάζω τους αλιγάτορες μέσα σε μια βάρκα μαζί με αμερικάνους τουρίστες. Να διασχίζω ατελείωτες γέφυρες μέσα σε ένα αυτόματο αμερικάνικο αμάξι. Να τρώω κρουασάν με γαρίδες για πρωινό στη Donaldsonville. Να διαλέγω καπέλα και καπελιέρες στο Gorin & Bros και φορέματα στο Trashy Diva της Royal Street. Να τρωω αυγά με μπέικον των 2000 θερμίδων η μπουκιά στον ήλιο, με κοντομάνικο μπλουζάκι, πέδιλα και θέα το Μισσισσιπή στην καρδιά του χειμώνα. Να τρωω burger σε Tiki bar ακούγοντας Tom Waits και πίσω μια τηλεόραση να δείχνει αθλητικά.
Η μια εβδομάδα που πέρασε με βρήκε στη Νέα Ορλεάνη. Η ίδια τώρα βρίσκεται στην καρδιά μου.